bu sefer neredeyim bilmiyorum. düzlük mü yokuş mu köprü mü, bir fikrim yok. sadece çıkışım yok gibi hissediyorum. çünkü çıkışım kendim. kendime gelmediğim günler biraz daha biraz daha yanıyorum. bu benim sonum mu olacak bilmiyorum. kendine el uzatmak neden bu kadar zor oldu?
