hayat öyle acayip ki, hiç kitaplara benzemiyor. ihtiyacınız olduğunda aylar yıllar sonra geri dönen birileri hiçbir zaman var olmuyor. artık şarkı dinlemek istemiyorum. kimseyle konuşmak ve hatta kimseyi görmek. bugün el değil ayak parmaklarım üşüyor, el parmaklarımı avcumun içinde ezip duruyorum. hayat bu ve böyle, kitaplardan hiç bu kadar nefret etmemiştim.
10 Aralık 2023 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
27.04.25
Parmaklarımı kelimelerin kaşındırdığı saatlerdeyim. Gece yarısı. Yazdıklarımı göremeyeceğim kadar karanlık ve gözlüğüm yok. ...
-
sürekli bir şeylerin benim hatam olmasını düşünmekten de bıktım açıkçası. beynimde kendimi yargıya çıkarmaktan da sıkıldım. neden her se...
-
planlar bir kenarda çenesi titreyerek beni izliyor. sanırım onlar için de beklenmedikti, benim içinde. kim bilebilirdi ki zaten? umutlandığı...
-
vicdan gelip bindiğinde göğüs kafesimin üstüne işte orada kalakalıyorum. her şeyin tek suçlusu benmişim gibi yediriyorum içimi kurtlara, sır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder